انوشتکین قرجه بنیانگذار خوارزمشاهی ابتدا در خدمت سلجوقیان بود وی به منظور تشکیل دولت، خان های پراکنده را متحد ساخت. وی سرکرده قشون در زمان «بلاگ تکین» سنجر بود. پسر تکش قطب الدین محمد راه پدر را ادامه داده بعد از کشتن شاه خوارزم در سال 491 ه از طرف «بورگ یارق» به حکمروایی خوارزم رسید و تیول خوارزم به وی سپرده شد.
از زمان قطب الدین محمد بین ترکمن های مونگ قشلاق و خوارزم اختلافاتی روی داده بود. ابن اثیر می نویسد: «زمانی یکی از رهبران ترک به قصد لشکرکشی به خوارزم از سنجر کمک طلبید و برای این کار محمد را مجبور به واسطه گری کرد ولی ترک ها قبل از آمدن سنجر از نیشابور به مونگ قشلاق فرار کردند. این مبارزات تا روی کار آمدن خوارزمشاهیان ادامه داشت.» (1)
قطب الدین محمد در 522 هجری درگذشت و به جای وی آتسز (551- 522 هجری) به تخت نشست. آتسز به منظور کسب قدرت بیشتر خواست شورش اوغوزها را بخواباند و سنجر اسیر را آزاد کرد. «آتسز در سال 551 هجری به قلب ترکمن صحرا حمله کرد و در همین سال در گذشت، پسر بزرگ او، «ایل ارسلان» از کشتن و کور کردن برادران آغاز کرد. وی سهم سربازان و غنیمت جنگی را افزایش داد و به این ترتیب پایه های حکومتش را مستحکم ساخت.» (2)
در زمان علاء الدین محمد دوم فرزند تکش (617- 597 هجری) از بین ترکمن ها قشون بزرگی تشکیل گردید و بر تمامی متصرفات سلجوقیان از عراق تا ری و خراسان دست یافتند. از رهبران برجسته خوارزمشاهی سلطان محمد به قدرت رسید و ترکان خاتون مادر وی از قبیله قبچاق بود و نفوذ عجیبی در دستگاه حکومتی داشت. وی بتدریج ترکمن ها را از مصادر حکومتی اخراج و فبچاق ها را وارد کارهای دولتی کرد.

 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: